Ondanks het fysieke malheur is het Frank Tuitert, dankzij een geweldige vechtlust, gelukt om 15 jaar een vaste kracht te zijn van het eerste elftal van SV Delden. In de jubileumwedstrijd tussen het kampioensteam van 1998, het debuutjaar van Frank, en het huidige eerste elftal liet Frank zien dat hij eigenlijk nog wel best door kan, maar in de toespraak van voorzitter Hans van Laarhoven, die hem prees om zijn geweldige mentaliteit, werd wel duidelijk dat hij een grote kostenpost was voor de club. Hij was vaste klant van de fysiotherapeut en was grootverbruiker van ‘Red hot spierzalf‘. Of er werktijd verkorting is voor Raymond Halenbeek, de fysiotherapeut, is nog niet duidelijk. Ondanks dat ging er veel waardering uit naar Frank. Een kwartiertje voor het eind van de wedstrijd verliet hij het strijdtoneel en onderging zijn huldiging. Zijn populariteit werd onderstreept met mooie woorden vele bloemen en cadeaus.
Alvorens aan de bbq en het pilsje te gaan werd er een heerlijke wedstrijd gespeeld. Een aantal sterkhouders van toen moesten de wedstrijd van de kant bekijken. Patrick en Marc Brinkcate, Willy de Graaf, Rene Holtkamp en ook Gerrit Naafs moest verstek laten gaan. Desondanks was het een hele leuke wedstrijd waarin Harrie Kornet liet zien dat hij wekelijks op een behoorlijk hoog niveau acteert. Zijn acties waren vroeger wel eens wat druistig, nu verdeelde hij het spel en dat zag er heel gepolijst uit. Met de pegel van Rene Streutker is nog niks mis en technicus Bert Luttikhedde dolde enkele malen, met een dikke grijns op zijn gezicht, de tegenstander. Erwin Geerdink liet zien nog veel snelheid in zijn benen te hebben en daarmee zoals vroeger ook nog steeds een gevaarlijke actie heeft.
De wedstrijd ging in de beginfase gelijk op, waarbij het snelle spel van het huidige eerste team het vaak moest afleggen van het voetbalgochme van de ‘oudjes‘. Na ruim een half uur kwamen de oud kampioenen op voorsprong door Remco Bakhuis. Even later kwam met een beetje hulp van Marco Dijkman de jonkies langszij, Colin Neuber tekende voor de treffer.
In de tweede helft was te verwachten dat de jeugd met een surplus aan conditie het verschil zouden gaan maken. Even leek het er wel op toen Brian Otten een prima voorzet van Joost Hendrikse kon afronden; 2 – 1. Het vernuft ontbrak bij de jongelingen en de oudjes hadden aan slechts enkele mogelijkheden voldoende om de wedstrijd naar zich toe te trekken. Eerst met een wonderschone treffer van Harrie Kornet en een fraaie pass met gevoel van Rian ter Braak op Martin Schutte deed de wedstrijd geheel kantelen. In de slotfase toonde Wim Wold dat hij nog steeds een sluwe spits is. Met twee beauty’s zette hij de eindstand van 5 -2 op het scorebord. Een wat geflatteerde uitslag, omdat het aandeel jeugdspelers in de slotfase wel erg hoog was.
Na de wedstrijd werd het feestje in het clubhuis voortgezet. Een oud plakboek gaf nog eens de stemming weer van 15 jaar geleden en de sterke en minder sterke verhalen over kleedkamer en trainingskampen deden de rest. Het was ouderwets gezellig. Op de vraag aan Erwin Geerdink hoe het kan dat hij nog zo scherp en fit is gebleven antwoordde hij met een dikke grijns; het is net zo als met het fietsen, dat verleer je nooit ‘. Ja, gefietst werd er niet, daar komen wij in augustus voor terug, maar het bleef nog wel even onrustig op ‘de Mors ‘.