Klik op de foto voro meer foto's
Nadat Carmen als kersverse nieuwe voorzitter de avond was begonnen met een nieuwjaarstoespraak, een bedankje voor de vele inzet aan good-old Willem van De Boemel (jarenlang Host van de Mösbokaal) en de jubilarissen in het zonnetje waren gezet, begon het jaarlijkse toernooi om de Mösbokaal. De vorige editie stond nog in het teken van het 100 jarig jubileum, dus deze editie was de eerste reguliere Mösbokaal in de die nieuwe sporthal op de Mös. En zoals ieder jaar wordt gepoogd gelijkwaardige teams te maken door de spelers van alle elftallen door elkaar te husselen. De indeling is op papier nooit helemaal eerlijk. Sommige teams hebben twee eerste spelers en drie wissels en sommige teams hebben op het allerlaatst afmeldingen door ziekte. Echter, spelers die volgens de kenners veel kwaliteit toebedeeld krijgen, vallen tijdens dit toernooi hopeloos door de mand. En vaak worden wondergoals gemaakt door spelers uit de roemruchte kelderklasse. Dus ondanks het feit dat de verontwaardiging op voorhand veelal groot is, er komt altijd een verrassende winnaar uit de bus. En zo ook dit jaar weer.
Met 59 deelnemers was de animo in ieder geval weer groot en konden we een schema opzetten bestaande uit acht teams verdeeld in twee poules. In die poule speelt een team eenmaal tegen de overige teams in de poule in een zogenaamde halve competitie. De nummers één en twee van de poules gaan door naar de halve finale. De nummer één van de ene poule speelt dan tegen de nummer twee van de andere poule, en andersom. Het is dan niet meer dan logisch dat de winnaars van de beide halve finales in de finale staan om te strijden voor wie er met de felbegeerde “Cup zonder oren” spreekwoordelijk mee naar huis mag gaan. (in de praktijk confisqueert de toernooileiding na afloop van het feest het gewilde rekwisiet meteen weer terug, zodat deze het jaar erna niet ineens “verdwenen” is of omgesmolten wordt).
In Poule A nam Team 4 met een magere 1-0 de leiding in de poule tijdens de openingsfase. Jesse Beukert werd al meteen de westrijd uit gebeukt en dit had mogelijk nog consequenties voor het vervolg. De daaropvolgende drie wedstrijden werden geljik gespeeld. Dus de spanning was om te snijden in deze poule. Ondanks de vroege voorsprong in het klassement eindigde Team 4 met een derde plaats en konden zij zich opmaken voor een gezellig avondje in de kantine, want Team 2 werd eerste en Team 1 als tweede. Mooiste doelpunt van het hele toernooi kwam voor rekening van Laurent Vaanholt, die op fraai aangeven van notabene keeper Dennis Mirza de bal achter het standbeen langs in het doel wist te werken. Toch eindigde het team roemloos als laatste. ‘
In Poule B was het in het begin al veel duidelijker hoe de kaarten verdeeld zouden gaan worden. Team 7 pakte na twee wedstrijden de leiding in de poule door twee overwinningen. Het was voor hun bekend dat ze toen al de poulewinnaar waren. Hoogmoed zorgde ervoor dat ze in de laatste wedstrijd verloren met 2-0 van de uiteindelijk nummer laatst in de poule, Team 5. Voor Team 6 en Team 8 was de laatste wedstrijd allesbepalend. En die wedstrijd was tegen elkaar. Team 6 had één doelpunt meer gescoord en wist dat ze met een gelijk spel door zouden gaan naar de halve finales. En zo speelden ze “safe” op de 0-0 en gingen ze een ronde verder.
Als je bewust speelt op de brilstand, dan verleer je hoe je moet scoren. En dat bleek wel in de eerste halve finale, waar Team 6 tegen team 2 aantrad. Penalty’s kwamen eraan te pas, waarbij Team 2 de winnaar was. Wat dat betreft was de tweede halve finale een stuk aantrekkelijker. Team 7 stond met 1-0 voor tegen Team 1, waarna Team 1 in een verwoede poging om de finale te halen heel veel druk begon te zetten. In de slotminuten kwam zelfs de keeper mee. Op de eigen achterlijn veroverde Sven Lutke Willink de bal op de tegenstander en schoot in een vloeiende beweging, vanaf eigen achterlijn dus, de bal in het doel van de tegenstander, 2-0. Zelfs toen gaf Team 1 zich nog niet gewonnen en bleef druk zetten. keeper Colin Neuber herhaalde daarop nog een keer het truukje van Sven en wist vanaf eigen zestien de wedstrijd definitief in het slot te gooien door de 3-0 te maken.
De finale tussen Team 2 en Team 7 was ook een mooi potje die gelijk op ging, maar Hugo Renssen maakte met een fraaie punter de 2-1 het verschil en daarmee de winnende treffer. Als voorzitter mocht Carmen voor haar eerste keer de beker uitreiken, deze editie dus aan Team 2 (met daarin naast Hugo ook nog Dennis de Vos, Karsten Tienstra, Lars Borgman, Tim Naafs, Doeke Brandt, Jasper Visser en Twan Eijsink).