klik op de foto voor meer foto's
Traditiegetrouw stond voor de voetballers van SV Delden op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar de eerste sportieve ontmoeting op het programma: voetballen in Sporthal De Reiger in het kader van het Hof van Twente toernooi en aansluitend de onderlinge strijd om de Mösbokaal.
Ieder jaar tijdens de winterstop strijden teams uit de leeftijdscategorie JO8, JO9, JO10 en JO11 om de hoogste plekken in de poules tijdens het Hof van Twente toernooi. Op zaterdag 5 januari was de organisatie van dit toernooi in handen van SV Delden. Vanaf half negen 's ochtends waren vrijwilligers druk met de voorbereidingen op een drukke dag. Doeltjes en banken werden op de juiste plek gezet, de koffie voor de toeschouwers pruttelde en de wedstrijdschema's werden opgehangen. Vanaf 9:00 uur trapten de JO8-teams het spits af, om 11:00 uur gevolgd door de JO9-teams en vanaf 13:00 uur speelden de JO11-teams de laatste poulewedstrijden van deze zaterdag. Tijdens dit Hoftoernooi waren onze spelers uit JO17 scheidsrechter, mooi om te zien dat deze jongens steeds vaker als vrijwilliger bij de jongste jeugd betrokken zijn.
's Middags was het de beurt aan de JO12, JO13 en JO15. Zij werkten een eigen mixtoernooi af om de Mösbokaal. De opkomst was geweldig onder de teams. Op een enkeling na die nog op vakantie was konden we vijf gelijkwaardige teams teams samenstellen. De vele toeschouwers kregen een spannend toernooi voorgeschoteld. De wedstrijdleiding besloot de zijlijnen van het veld te negeren en de de met tapijt beklede muren als kaatsmogelijkheid te gebruiken. Dit kwam de snelheid van het spel ten goede en leverde soms de fraaiste voetbalmomenten op. Er werd volop gescoord door de fanatieke teams. Uiteindelijk werd na het drinken en de chips de algehele winnaar bekend. In een poule met Barcelona, Ajax, Dortmund en Liverpool was uiteindelijk PSV Eindhoven de sterkste. Ze wonnen alle wedstrijden. Speciaal woord van dank aan JO17-speler Joël Julius die vakkundig meedraaide mee in het scheidsrechtersschema.
In de avonduren was de sporthal het strijdtoneel voor de senioren. Dit jaar was gekozen om de deelnemers te verdelen over acht teams en twee poules. Allereerst werd er gespeeld in een halve competitie, waarna van iedere poule de twee hoogst geëindigde teams door gingen naar de halve finales. De nummers 1 van de poules speelden tegen de nummers 2 van de andere poule. De winnaars van de halve finales moesten tegen elkaar in de finale strijden om te bepalen wie met de roemruchte bokaal naar huis zou gaan. De namen van alle deelnemende spelers van het eerste tot aan 35+ en JO19 worden in een grote bak gestopt. Voor het eerst deed dit jaar JO17 ook mee aan het toernooi van de senioren.
Door middel van loting wordt getracht om gelijkwaardige teams op papier te krijgen. In de praktijk blijkt altijd weer dat sommige teams met kop en schouders boven de andere teams uit steken. In de tweede poule was team 6 de overduidelijke winnaar, met 3 overwinningen. Een heuse monsterscore zelfs tegen team 7, dat desondanks iteindelijk wel tweede werd in de poule: eindstand 6-1. De eretreffer was wel het hoogtepunt van het toernooi. Hoofdtrainer Wouter Kwakkenbos wist al liggend op de buik de bal te klemmen tussen de hakken en met een zogenoemde “scorpion-kick” de bal over de rug in het doel te schieten.
Ook dit jaar bleek maar weer dat de sterkste teams op papier niet de winnaars worden. Team 6 strandde in de halve finale en team 7 wist het tot de finale te schoppen. In de andere poule was team 3 de krachtigste. Met drie gewonnen wedstrijden werden zij winnaar in de poule. Team 1 werd nummer 2 en mocht ook door naar de halve finale.
In de halve finales werden beide nummers 1 uit de poulefase verslagen. De eerste wedstrijd eindigde niet in een bloedeloze, maar in een spannende 0-0. Strafschoppen bepaalden uiteindelijk dat team 7 verder mocht. In de andere halve finale zag het er lang naar uit dat het ook 0-0 bleef, maar met nog 8 seconden op de klok wist zoon Sven Lutke Willink de keeper en tevens zijn vader Dinant Lutke Willink te verslaan.
Ook de finale was spannend, maar er werd niet gescoord. Niet dat het een strategisch spel op het middenveld was, integendeel. De ene aanval kwam na de andere aanval. Maar keepers Mark Tuitert en misschien nog wel meer Tom Goosselink eisten duidelijk de hoofdrollen op in de finale. Dus de finale werd ook met strafschoppen beslecht. Team 1 had Sven Lutke Willink, de speler die bij zijn eerdere twee deelnames telkens met de beker aan de haal ging - en ook nu weer. De beker ging naar Team 1, daarmee werd het de derde beker voor Sven. Van deze geluksfactor profiteerde Coen Witteveen, die al dertig jaar (vanaf de F-jes) aan het wachten was op een eerste overwinning.
De overwinning werd door Coen en de rest van het team groots gevierd in De Boemel, waar het wederom uitpuilde van de overige deelnemers en toeschouwers. Een speciale dank aan Willem en zijn team, want het bleef er nog erg lang gezellig.