Inhoudsopgave
Van de redactie
Van de voorzitter
In gesprek met... HaJo Brandt
Goede performance...
Geef de pen door... (Remco Bakhuis)
Ons jubileumjaar of toch niet?
Hoe te handelen bij blessures
( Bordsponsors )
S.V. Delden 80 jaar
( Kampioenenkrant )
Geef de pen door... (Robin Temmink)
Borne 3 - Delden 4
( Topscorers 2002-2003 )
( S.V. Delden welpenvoetbal weer op veld )
Enkelspel (Marlin Otten)
( Jarige jeugdspelers )
( Bordsponsors )
Van de redactie
De competitie draait alweer op volle toeren. Dat moest ook wel want de slechte weersomstandigheden in het begin van dit jaar deden een flinke achterstand in het programma oplopen. Het gevolg is dat in april en mei ook doordeweeks gespeeld wordt. Dit betekent weer dat geplande activiteiten opgeschoven worden of niet door kunnen gaan.
Wedstrijden genoeg, maar de verslagen voor ons clubblad houden hiermee geen gelijke tred.
In deze uitgave lezen jullie een gesprek met Hajo Brandt, iemand die wel iets te vertellen heeft.
Onze voorzitter vertelt over zaken die in het bestuur besproken zijn. Uiteraard ontbreken ook dit keer niet de gebruikelijke rubrieken.
Let op !
Dit jaar bestaat onze vereniging 80 jaar! Hoewel 80 jaar geen “kroonjaar” is, vinden er toch verschillende jubileumactiviteiten plaats. In dit Möspraot-nummer lezen jullie er over.
Het clubblad van mei staat geheel in het teken van 80 jaar S.V.Delden, een leeftijd die we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Het wordt een aparte uitgave in een A-4 vormgeving.
In juni brengen we een Möspraot die alleen maar uit voetbalprogramma’s van elftallen en andere belangwekkende mededelingen bestaat.
Lees ze !
De redactie.
Van de voorzitter
De voetbalcompetitie 2002/2003 komt zo langzamerhand in een beslissende fase. Ons eerste team kruipt voorzichtig naar boven op de ranglijst. Na een moeilijke periode worden er eindelijk puntjes gepakt. Drie clubs zullen degraderen. Zoals het er nu naar uitziet kan SV Delden het 4e klasse-schap continueren. Het vierde elftal doet het opmerkelijk goed. Wie weet, misschien zit er op het eind van de rit wel meer in. Dat er een feestje gevierd zal worden is wel duidelijk. Wij wensen iedereen natuurlijk veel succes in deze eindfase.
Over feesten gesproken. Onze jubileumcommissie heeft een strak feestprogramma gepland. Helaas pasten niet alle voorgenomen activiteiten in het programma. Zo zal het toernooi voor 2e elftallen dit jaar vervallen of verschoven worden naar een later tijdsstip.
Wij hopen, of liever gezegd wij verwachten een massale deelname aan het jubileumprogramma.
Jong en oud zullen volop aan hun trekken komen. Vergeet niet je tijdig op te geven voor deelname aan de activiteiten.
Wij rekenen op jullie.
Namens het bestuur,
Jan Vriezekolk.
In gesprek met... HaJo Brandt
HaJo Brandt is sinds 11 jaar gehuwd met Belinda, heeft 4 kinderen, te weten 3 jongens en 1 meisje en zijn leeftijd is 40 jaar.
HaJo is zelfstandig ondernemer in zaagsel en houtskool. Hij levert zijn waren aan bijna alle grote Nederlandse winkelketens, zoals Albert Heyn, C 1000, Super de boer, enz.
HaJo woont nu sinds 4 jaar in Ambt Delden aan de Veldmuisweg, na eerst in Bathmen en Saasveld te hebben gewoond. Zoals gememoreerd heeft hij 4 kinderen, waarvan er twee bij onze club spelen.
Daan, die 9 jaar oud is, speelt in E 1,
Pim, die 5 jaar is, speelt bij de welpen,
Doeke is 3 jaar oud en speelt voetbal achter het huis (volgens HaJo wordt hij een uitstekende linksback) en tenslotte de dochter,
Wieke, die korfbalt maar met de E-tjes meetraint. Ze wil wel voetballen, maar zij moet elke zaterdag korfballen.
Dat de kinderen het voetballen met de paplepel is ingegoten is niet zo vreemd, want HaJo speelt al sinds zijn jongste jeugd, eerst bij A.B.S. uit Bathmen en later bij Saasveldia.
Toen HaJo met zijn familie verhuisde van Saasveld naar Delden kreeg zijn zoon Daan een vriendje, Justin, die al lid was van onze vereniging, waardoor Daan ook lid werd. HaJo besloot toen ook maar weer te gaan voetballen en lid te worden van onze vereniging en wel om twee redenen, namelijk:
1) Wilde perse lid zijn van een kleine vereniging, omdat daar er nog gezelligheid, gemoedelijkheid en het ons kent ons gevoel nog heerst.
2) Omdat hij zich een voorval herinnerde in de tijd, dat hij nog bij Saasveldia speelde. Het vijfde van onze club was een competitiewedstrijd aan het afwerken op een veld naast het veld, waarop HaJo voor Saasveldia speelde. De wedstrijd van het vijfde ontaardde in een slagveld, zo herinnert HaJo zich. Daarom wilde HaJo beslist, toen hij lid werd van onze vereniging, ingedeeld worden bij het vijfde elftal, want dat is een elftal met pit. Zijn vermoeden werd bewaarheid, denk maar aan een wedstrijd tegen Hector.
HaJo voetbalt niet alleen, ook is hij co-trainer van de E-tjes, omdat de groep te groot werd voor alleen maar een trainer. Verder is HaJo actief als adviseur van het jeugdbestuur. Hij is erg tevreden over de inzet van het jeugdbestuur. Ook is hij erg blij met de speelattributen, die in aantocht zijn en die waarschijnlijk nog dit seizoen geplaatst worden. Over de sfeer en samenwerking in onze vereniging is HaJo zeer tevreden maar hij heeft wel een serieuze en een minder serieuze wens: De serieuze: Meer jeugd bij onze club en minder serieuze:Het vijfde zal toch minimaal twee maal per seizoen moeten trainen, 1 maal voor en 1 maal na de winterstop.
"Goede performance, grote uitstraling
en een verbluffend resultaat"
Idols-parodie met een geel-blauw tintje
Weet u het zich nog allemaal te herinneren? Jamai, Jim, Hint en al die andere talenten die zich in dertig seconden moesten geven om naderhand het oordeel van de jury aan te mogen horen. De uitspraken van deze vier koppen tellende ‘bank des oordeels’ waren voor de meeste deelnemers niet bepaald rooskleurig of hoopvol. Slechts voor enkele artiesten in spé klonk het oordeel zo bemoedigend als bovenstaande titel. Evenals voor deze idolen-in-de-dop, zijn ook voor de spelers van Delden 3 deze bewoordingen een herkenning als over het geboekte resultaat wordt gesproken.
De voorbereiding
Zoals eenieder van jullie zal weten is Delden 3 een andere weg ingeslagen. Niet zozeer wat het voetbal betreft, maar wél wat betreft het doorkomen van de koude maanden, als zijnde de winterstop. In de voorgaande uitgave van ’n Möspraot zijn de belevenissen van dit team uiteengezet en is verteld hoe de spelers zich in Gulpen hebben kunnen voorbereiden op de tweede helft van de competitie. Het was een heus trainingskamp dat in mindere mate op voetbal gebaseerd was, en des te meer op de bijzaken van de sport (ook een sport op zich). Ik veronderstel dat menigeen die dat stuk heeft gelezen zijn bedenkingen had bij het afsluitende statement; ik citeer: “Delden 3 kan de tweede seizoenshelft met vertrouwen tegemoet zien”.
De tweede seizoenshelft is in zijn prille fase nog niet beslissend om te concluderen wat het trainingskamp teweeg heeft gebracht, maar na de (en hoe kan het ook anders) drie wedstrijden die reeds gevoetbald zijn, is er al wel enig perspectief waar te nemen.
De eerste wedstrijd
De kalender stond op 9 maart van dit jaar. Het mentaal zware weer dat de zondagmorgen voor sommigen doorgaans herbergt, werd getrotseerd en ingeruild voor de fysieke strijd die voetbal heet.
Vandaag stond het weerzien met onze vrienden uit Beckum gepland. TVO was de tegenstander en het zevende onze directe opponent. Het vorige treffen was in oktober vorig jaar. Voor Delden 3 was dit een thuiswedstrijd maar het waren de zwart-witten die er destijds met de punten vandoor gingen. Het was dan ook hoog tijd voor de revanche…
De grassprieten stonden fier in de lucht en deinden mee met het briesje dat over de groene mat woei. Er kon weer gebald worden. Het eerste fluitsignaal, dat zoals bekend de aanvang van de wedstrijd aangeeft, klonk als muziek in de oren.
Dat dit niet de enige keer was dat de fluit al dan niet noodzakelijk werd gebruikt bleek al snel. Er werd regelmatig geblazen, zij het met een overtreding, een buitenspelsituatie of een (inderdaad foute) ingooi-poging. Aan Delden-zijde werden de ingooi-regels menigmaal grof overtreden. Er werd niet vanuit de nek geworpen, de beentjes bleven niet aan de grond, of wel, maar dan aan de verkeerde kant van de lijn.
Daarnaast waren er bij de tegenpartij vele twisten, “subtiele” onderonsjes en woordenwisselingen (met of zonder scheids) die het voetbal er niet beter op maakten. De tegenstander zat niet in z’n vel.
Het voetbal aan onze zijde was niet representatief voor de eindstand. Mede dankzij de tegenstander konden er kansen gecreëerd worden, waaruit dan ook menigmaal een voltreffer werd geboekt. Maarliefst vijf keer vond de bal een weg langs de keeper van TVO, terwijl zijn collega Urban Pots slechts twee keer werd gepasseerd. De wedstrijd is enigszins verdiend gewonnen, hetgeen tot ieders vreugde resulteerde in de eerste drie punten in 2003 voor de helden van het derde.
Terug op De Mors
Na de eerste overwinning gevierd te hebben waarvan de roes nog nabij was, diende het tweede speelweekend zich aan. Het negende van BSC/Unisson stond als tegenstander op het programma. Delden 3 liep over van het zelfvertrouwen waardoor de wedstrijd met volle overtuiging kon worden tegemoet gezien.
Na de succesvolle wedstrijd van Urban Pots in de goal tegen TVO, diende zich spontaan een andere Pots aan voor deze thuiswedstrijd. Rian “Eggs” Pots poogde een wedstrijd onder de lat met succes door te komen tegen de mannen van BSC/Unisson.
Arjan Laarhuis was vandaag degene die de fluit ter hand nam. Wederom was de tegenstander luidruchtig aanwezig. Tegen de scheidsrechter, onderling, of tegen Delden 3 werd menigmaal een vocale verwensing dan wel een strijdlustig handgebaar afgevuurd. Dat zij een klein gebaar als reactie van Delden-zijde niet apprecieerden moest een van onze spelers op harde wijze ondervinden.
Wederom waren de beste kansen voor de blauw-gelen. Al deze kansen waren ook nu weer goed voor vijf goals in ons voordeel. Bij de tegenstander stopte de teller bij twee.
De tweede overwinning in een reeks (voor ons toch wel sprake van een reeks) was voor de spelers van Delden 3 een feit.
In de ban van de derby
Weer een week later. Tegenstander: Rood-Zwart… Uit op de Scheetheuvel… In de Delden 3 historie slechts één keer winst… De harde feiten uit het verleden voorspellen zwaar weer. De gemoederen aan onze zijde zijn dan ook danig verhit.
Desalniettemin voelen wij ons vandaag geenszins de underdog. Dit hangt natuurlijk sterk samen met het feit dat er nog geen punt is wegegeven na ons avontuur in Gulpen.
Het winterse seizoen is duidelijk in z’n ommekeer, gezien het stralende mooie weer deze zondagmorgen. Het draagt er allemaal aan bij dat iedereen, zowel aan de Geel-Blauwe zijde als aan het Rood-Zwart-front enthousiast is geraakt voor de wedstrijd. Met recht is iedereen in de ban van deze Derby.
De weg naar het veld wordt dan ook niet alleen bewandeld door de voetballers zelf; er is een ware tocht van toeschouwers waar te nemen richting de groene mat. Deze zoeken allen hun eigen plek rondom de lijnen om te kunnen genieten van “de derby der derby’s” (op een zevende-klasse niveau althans).
Tegen alle verwachtingen in is het Delden 3 dat vanaf het begin het voetbal maakt. In de beginfase worden kansen gecreëerd die al snel leiden tot het eerste doelpunt. Snel daarop bouwt Delden 3, na opnieuw een reeks van doelpogingen, de voorsprong uit via Nick Collins die wederom kan afronden.
Tijdens deze succesvolle beginfase van de eerste helft wordt de grensrechter aan de Delden-zijde, door een vooralsnog onbekende vrouw, onverwacht gestoord in zijn bewegingen. De oplettende bezoekster wil weten of dit het team is waarin, de voor kleinere kringen, legendarische Benno Nobbenhuis en Rian Pots uitkomen. De vlagger moet haar inderdaad gelijk geven, maar daarnaast haar er ook op wijzen dat deze Nobbenhuis de mat niet meer op gaat en dat Potse bij toeval niet aanwezig is. De vrouw zoekt met een pijnlijk en teleurgesteld gezicht haar plekje weer op.
Na de rust lijkt het of Rood-Zwart nog terugkomt in de wedstrijd. Ze scoren nog wel de 1-2, maar daarmee wordt tevens de laatste goal in het net gewerkt. Wim ter Keurs toont zich in sommige situaties een rots in de vijf-meter.
Na aantrekkelijk voetbal in de tweede helft is het Bjorn die de 1-3 weet binnen te schieten. Het spel is, zo lijkt het, gespeeld, de strijd is gedaan en de overwinning is in zicht. Tot kort voor het einde van de wedstrijd blijft het hierbij, maar via een binnengetikte cornerbal door Jorret weet Delden 3 de eindstand te bepalen op 1-4. Kort daarop eindigt Cor, de scheidsrechter, de wedstrijd door het verlossende eindsignaal te laten galmen over het kapot gestreden voetbalveld. Moe gestreden verlaten de spelers het veld. Het voetbalweekend is teneinde, de derby is over.
Na de strijd is het tijd voor lekker uitwaaien in de zon. De winnaars van die zondagmorgen kunnen gaan genieten. Enkelen van hen zullen, biertje in de hand, op de Scheetheuvel blijven hangen, en vanaf daar tenslotte de zon zien ondergaan.
De drie reeds gespeelde wedstrijden passeren nog eens de revue. Drie gespeeld, drie gewonnen!!! Een verbluffend resultaat, dat tot nadenken stemt. Wie had durven dromen dat het trainingskamp zó positief zou uitpakken?
Bij het verlaten van het Rood Zwart terrein is er sprake van een gemengd gevoel. Enerzijds is er de trots, naar aanleiding van de overwinningen. Maar ook begint langzaamaan de onzekerheid te knagen. Net als voor de idols van tv, rijst voor de spelers van Delden 3 de vraag hoe lang dit succes kan worden voortgezet. Een cruciale vraag, die voeding geeft aan het ontnuchterend besef dat de winnaar van vandaag ook wel eens als eendagsvlieg de geschiedenisboeken in zou kunnen gaan.
Jorret
Geef de pen door...
Remco Bakhuis
Als gelukkige winnaar van de pen wil ik graag een bijdrage leveren aan deze rubriek. Al lange tijd zat ik te wachten wanneer ik nu eindelijk de pen kreeg toegespeeld. Misschien is in de maag gesplitst een betere verwoording. Bij deze wil ik de plaatjesdraaier van het tweede hartelijk bedanken.
Tja, en waar moet je dan een eind over wegschrijven. Enerzijds kan ik tot in den treuren schrijven over de functie van penningmeester binnen de vereniging. Zoals waarschijnlijk wel bekend heb ik deze functie enkele maanden geleden overgenomen van Arjan Seppenwoolde. Anderzijds lijkt het mij voor de lezer ietwat interessanter om op de hoogte te worden gebracht van het reilen en zeilen binnen en buiten het tweede elftal. Derhalve is mijn keuze op het laatste onderwerp gevallen.
Onder bezielende leiding van Wolfram Arnthof (alias “Arnie”) en Robert ter Doest (luistert ook naar “Tukker”) is dit jaar het tweede elftal op de goede weg. Op het moment van schrijven is een tweede plaats het voorlopige resultaat.
Een aantal zaken zijn mij opgevallen tijdens de eerste competitiehelft. Als eerste de strijd om de linksbuiten positie tussen Richard de Vetter en Sander Pelle. De eerste heeft zoals hij zelf zegt de bewegingen van Dennis Bergkamp. Het lijkt echter meer op de vliegangst van de Arsenal-speler, aangezien Richard, woonachtig in de Liverpoolstraat, volgens insiders de angst heeft om op volle snelheid langs zijn tegenstander te vliegen.
Sander heeft deze snelheid echter nog steeds. Helaas staat soms een tegenstander in de weg, welke hij tracht te passeren middels de volgende beweging: men schiet de bal langs de tegenstander en tracht deze te heroveren middels het over de rug kruipen van zijn opponent. Voor het publiek een atletisch en komisch aangezicht, maar helaas niet door elke tegenstander gewaardeerd.
Gelukkig hoef ik mij zelf niet meer te mengen in de strijd om deze positie.
Ik mag mij tegenwoordig richten op een andere plek in het veld. Men zegt wel eens “hoe ouder men wordt, hoe meer men een positie naar achteren schuift”. Ooit begonnen in de jeugd als klassieke linksbuiten, via het middenveld in het talentvolle Delden 3 en nu met 27 lentes als één van de oudste spelers op de positie van laatste man, stopper of in termen van Arnie “Ausputzer”. Tom Sueters is gewaarschuwd.
Verder valt de positieve communicatie tussen de gebroeders Holterman op. Wim is altijd goed voor een opbeurend woord richting zijn broer. En Johan wijst Wim meestal op een fatsoenlijke manier op de, in zijn ogen, tekortkomingen van zijn jongere broer.
Ook valt het scorend vermogen van het elftal op. Na negen wedstrijden is de doelman van de tegenpartij al 37 keer vakkundig gepasseerd. De kracht van de aanvalslinie is dat de doelpunten gelijkmatig over de aanvallers zijn verdeeld. Alleen de doelpunten productie van Martin Schutte blijft in verhouding met zijn capaciteiten nog iets achter. Gelukkig heeft Martin dit zelf reeds geconstateerd en is hij weer volop in training voor de tweede competitiehelft.
Ik wil dit schrijven beëindigen door het overdragen van de pen aan een volgende gelukkige winnaar, namelijk Robin Temmink. Op dit moment niet meer actief binnen de vereniging. Ik hoop, en menigeen met mij, dat hij de voetbalschoenen op korte termijn weer zal aantrekken. In het geruchtencircuit is al vernomen dat Delden 3 zit te springen op een veelscorende spits. Robin veel succes. Mocht je de ontvangst van de pen niet zo waarderen: Sorry!!!
Remco Bakhuis
Ons jubileumjaar of toch niet?
Het moest niet veel gekker worden, zo kopte een van onze eerste artikelen van dit jaar, en dat is ook wel gebleken. Vooral na de winterstop stond het derde elftal van onze SV op de kop. Een nooit eerder vertoond “trainingskamp”, en aansluitend vijf - ja ja u leest het goed: vijf - wedstrijden achtereen de felbegeerde drie punten pakken. Gekkenwerk!!!
Maar toch... het ergste moest nog komen. Bij de promotie van Doctor Ingenieur J. Holterman is er een beeldje uitgereikt met de tekst “10 jaar SV Delden 3”. Nu, met het einde van het seizoen in zicht, blijkt dit toch niet helemaal de werkelijkheid te zijn. Het is pas seizoen nummer negen. Ook mooi, want drie keer drie, maar geen tien!!!
Dit jaar is dus al gekkenwerk, wat zal volgend jaar dan wel niet brengen… Ben die echt topscoorder wordt…? Om nog maar te zwijgen over het trainingskamp dat er volgend jaar weer aan zit te komen. De organisatoren voor volgend jaar zijn er nu al fanatiek mee bezig. Tja… in De Harlekijn moet je ook nooit afspraken maken, Rian.
Iets anders is dat in bijna elk wedstrijdverslag gepraat wordt over onze goede aanvallers. Oké, ze mogen er zijn, maar voetbal doe je volgens mij toch met elf man, nou ja, tien man en een keeper. Of was het nou twaalf? Elf in het veld en een vlagger. Het verhaal achter de keeper is zo langzamerhand wel bekend, maar over de vlagger is ook wel wat te vertellen. De ene kan niet vlaggen, de ander wil niet vlaggen en dan zijn er ook nog mensen die roken tijdens het vlaggen. Oké… dat is wel de eerste keer dat ik meemaak dat er tegen de grens eens wat anders gezegd wordt dan “Dat was geen buitenspel man!” De strekking van de reactie was deze keer: “Druk die peuk toch doormidden heen!”
Wij bij Delden 3 maken wel meer mee met de arbitrage. Bij de derby tegen Rood Zwart speelde de scheids toch ook wel een hoofdrol. Ja, we maken wat mee op de vroege zondagochtend. De meeste mensen mijden een kopbal op de zondag, maar als de scheids de bal achter op het hoofd krijgt en daarna knock-out gaat, dan sta je er ook wel even bij van “Ben ik nu nog dronken of…”
Zelf ben ik (nog) niet zo’n scorende verdediger, maar er zijn er meer die hetzelfde probleem hebben en nooit in de wedstrijdverslagen voorkomen en toch elke zondag aanwezig zijn en hun mannetje staan. Voor deze mensen wil ik hier dan ook volop roem uitspreken. Ze staan nooit in de spotlights, maar toch, zonder die mensen heb je nooit elf man in het veld staan.
En om even terug te komen op dat gekkenwerk: het elf-jarig jubileum bereiken we pas over twee jaar, in plaats van één, want Delden 3 is nu toch echt aan zijn negende seizoen bezig.
Erik
Hoe te handelen bij blessures
De verzorger bij ons eerste elftal, Hans van Laarhoven, heeft op verzoek van de redactie van ons clubblad enkele artikelen geschreven over de behandeling van veel voorkomende blessures, die kunnen voorkomen bij het bedrijven van het edele voetbalspel.
Als eerste gaat dit artikel over een veel voorkomende blessure, namelijk de verrekking en verstuiking.
Een verstuiking of verrekking ontstaat, wanneer de bewegingsmogelijkheden van het gewricht worden overschreden. Daardoor kunnen de gewrichtsbanden uitrekken, of wat nog erger is, afscheuren.
Dit kan men waarnemen door de onderstaande klachten:
1). Pijn.
2). Bewegingsbeperking.
3). Zwelling.
4). Bloeding. (met blauwe verkleuring onder de huid).
Wat moet men doen?
De ICE-regel toepassen. ICE betekent:
I = Immobilisatie (= niet belasten, niet bewegen en niet vervoeren)
C = Compressie (= combinatie van koele / drukverband aanleggen)
E = Elevatie ( = hoogleggen, plusminus 48 uur)
Het koelen kan worden gedaan met water, ijs, Coldpack, Coldspray.
Hans stelt er wel prijs op, dat hij, wanneer dergelijke blessures zich hebben voorgedaan, de betrokkene hem onmiddellijk op de hoogte brengt.
Tot zover de eerste blessure. In het volgende clubblad heeft Hans het over de spierscheuring.
S.V. Delden 80 jaar
In juni van dit jaar bestaat onze vereniging 80 jaar. Hoewel 80 jaar niet een “kroonjaar” is, heeft het bestuur toch gemeend dit jaar verschillende activiteiten te ontwikkelen in het kader van dit jubileum.
Verschillende mensen uit het bestuur, jeugdbestuur, activiteitencommissie en andere leden hebben onderstaand programma samengesteld. Daarnaast zal het mei-nummer van ons clubblad geheel geschreven worden in de jubileumsfeer. Om allerlei activiteiten te kunnen bekostigen wordt er gedacht aan: een verloting, een sponsorloop en aan andere vormen van sponsoring.
terug naar inhoud clubblad
Geef de pen door...
Robin Temmink
Remco bedankt voor het doorgeven van de pen aan mij. Voor de meeste leden ben ik (Robin) geen onbekend persson, maar een aantal leden zal mij niet kennen, daar ik al een paar jaar niet meer (actief) voetbal. Vanaf ongeveer mijn vijfde jaar ben ik lid geworden van de SV. Ik heb in alle jeugdalftallen gespeeld en trainers/leiders waren o.a. Hans Klumpers, Arjan Laarhuis, Paul Holtkamp, Henk Groenen en Berry Donker. Vanaf mijn tiende jaar heb ik nog een aantal jaren aan tafeltennis gedaan en in die tijd was ik geen lid van SV Delden, totdat het toch weer begon te jeuken en ik de sloffen weer uit de kast haalde.
Na de jeugd gepromoveerd naar het legendarische Delden 3, waarin ik de linksbuiten-positie bekleedde en zo aardag wat doelpuntjes meepakte. Na verloop van tijd mocht ik zelfs de aanvoerdersband in ontvangst nemen. Het was een memorabel elftal (binnen en vooral ook buiten de lijnen) met illustere namen als Benno Nobbenhuis, Basic, Brummie, Jan Bakker, Smiddels, Reinier Brandt enz. Spelers die (naar mijn weten) niet meer actief zijn binnen de vereniging, net als ikzelf. Trainer in die tijd was Henk Groenen. Al met al was dit een zeer leuke tijd.
Na een aantal seizoenen in het derde werd ik samen met Wim en Jopie Holterman benaderd in het tweede te komen spelen, onder leiding van Dickie van de Wengel. We stemden alledrie toe en ik kwam in de spits te staan. Dit was wel even wat fanatieker als het derde, maar in dit elftal kwam ik als voetballer beter tot m’n recht. Ook dit was een aangename periode, totdat in september 1999 het noodlot toesloeg.
Op vrijdag 10 september 1999 reed ik ‘smorgen met mijn auto naar het werk in Hengelo. Toen er een aantal auto’s voor mij vol op de rem gingen, ging ik zelf ook in de ankers. De auto achter mij lette echter niet op en knalde met 50 km/u vol op mij. Op het eerste gezicht leek de schade nog mee te vallen, hoewel mijn auto total-loss werd verklaard. Maar toen ik de volgende ochtend m’n bed uitkwam had ik behoorlijke pijn in nek en schouders. Het zat allemaal muurvast. Ook had ik last van branderige ogen. Het bleek dat ik een whiplash had opgelopen.
Ik heb hiervoor veel therapieën gevolgd en de meeste klachten zijn al wat beter geworden, maar ik ondervind er nog dagelijks hinder van. Om in conditie te blijven, fiets ik veel en zwem ik regelmatig. Hardlopen is nog te hoog gegrepen, laat staan voetballen, maar wie weet trap ik ooit nog een een balletje mee. Prioriteit op dit moment is dat ik (na het afsluiten van een cursus) weer aan het werk kom, maar daar heb ik alle vertrouwen in.
Aangezien ik het als toeschouwer bij SV Delden nogal eens laat afweten, heb ik me voorgenomen om de komende tijd wat vaker de elftallen te steunen langs de lijn. Hiermee wil ik dit schrijven beeindigen en de pen overdragen aan één van de club-mensen, die ik als trainer en als mens altijd zeer gewaardeerd heb; nl. Paul Holtkamp.
Paul succes ermee!!
Robin Temmink
Borne 3 - Delden 4
Wedstrijdverslag - 16 maart 2003
Na een slechte en moeizame wedstrijd tegen Heracles 1 – 2 verlies, was de volgende tegenstander Borne 3. De thuiswedstrijd eindigde destijds in 4 – 0 in ons voordeel.
De uitwedstrijd ging ons minder gemakkelijk af. We kwamen niet goed in ons spel, want wij moeten het hebben van de snelle flirsende combinaties. Waarschijnlijk lieten we ons teveel meeslepen in het tempo vna de thuisploeg, of was het het mooie weer, uiterst verleidelijk om even terrasje te pakken.
Maar toen in de rust (0-0) duidelijk werd dat er eerst gevoetbald moest worden om een biertje te verdienen stonden de koppies allemaal weer in de goede richting naar het Bornse doel. Al na twee minuten zorgde W. Kamp’cone voor de openingstreffer. Na de goal zakte het niveau van de wedstrijd na die van voor de rust.
Borne werd sterker en kreeg goede kansen. Na een half uur met de rug tegen de muur te hebben gevoetbald kwam na prachtig combinatie voetbal de bevrijdende treffer van onze Einzelgänger.
Borne zakte als een kaartenhuis in elkaar en was niet meer opgewassen tegen het geweld van Delden 4.
Toen de van Down Under teruggekeerde Cantonaafs nog even mocht invallen gingen alle remmen los, alsof hij nooit weg was geweest, verwende hij zijn teamgenoten en publiek met zijn prachtige individuele acties. Maar ook de één-tweetjes met W. Kamp’ione leidde ertoe, dat ook het doelsaldo werd opgeschroefd van 26 voor naar 27 voor.
Want naar wederom prima combinatie voetbal kon W. Kamp’ione in de laatste minuut met een prachtige lob de 0 – 3 aantekenen.
Nadat de scheidsrechter had gezien dat zelfs hij de nederlaag van z’n team niet kon voorkomen, blies hij met z’n fluit voor het eindsignaal.
Nadat we hadden gestemd waren we het erover eens dat wij nu wel een biertje hadden verdiend, en hebben deze dan ook op het voor ons heilige gras, in de zon, rijkelijk laten vloeien.
Enkelspel: Marlin Otten
Hoe oud ben je? 9 jaar
Welk team speel je? E1
Vind je dat een leuk elftal? Ja
Waarom vind je het leuk? Omdat mijn neefje en m’n vriendje er in zitten.
Wie is jullie leider? Meneer Loohuis en Meneer Snoek
Wie is jullie trainer? Tom Goosselink
Op welke positie speel je? Spits
Vind je dat een fijne positie? Ja
Wat is het leukste wat je bij S.V. Delden hebt meegemaakt? Mijn eerste wedstrijd, want ik ben nog niet zo lang bij voetbal.
Waar ben je goed in? Corners en aanvallen
Waar ben je niet zo goed in? Verdedigen
Waar oefent de trainer met jullie het meest op? Op goal schieten
Wie vind je de beste voetballer bij Delden? Mark Tuitert
Wie is de beste voetballer van Nederland? Davids
Welke club is de beste? Juventus
Welk meisje vind je leuk? Micha en Brain
Wie zijn je vrienden? Anne en Romy
Heb je nog meer hobbys? Handbal en Streetdance
Welk TV-programma vind je leuk? GTST
Welke muziek vind je mooi? Avril la Vinge
Waar heb je een hekel aan? Ruzie
Wat eet je het liefst? Pannenkoeken
Wat vind je van de club SV Delden? Goed en gezellig
Wat zou je bij de SV Delden willen veranderen? Dat er een meisjes-team komt.